A xuiza do xulgado de instrucción número 1 do Porriño
acodou, mediante auto asinado o 18 de febreiro, o sobreseemento provisonal da
causa pola que fun chamado a declarar en calidade de imputado e da que xa din
conta neste blog.
O sobreseemento, que non é firme e admite recurso, faise
logo do escrito da fiscalía que interesaba esta actuación por non atopar a
existencia de delicto, asinado o día 7 de febreiro.
Descoñezo, a día de hoxe, si a parte denunciante, Ubaldo Bao
Martínez, terá presentado recurso a esta decisión da xuiza.
Ninguén mellor ca eu era consciente de que non cometera
delicto algún, mais verse metido nunha causa xudicial como acusado non é algo
que che deixe indiferente e no que podas ter toda a tranquilidade do mundo. Indudablemente,
e coñecendo a presunción de inocencia que nos protexe, estar encausado é unha
experiencia bastante desagradable, por ser un proceso lento e de final incerto.
Si o que buscaban os promotores desta querella, que entendo
non foi unha única persoa senón varias e con claros intereses políticos, era
facerme pasar un mal trago o seu obxectivo está plenamente conseguido. Si o que
buscaban era manchar a miña traxectoria como alcalde do Porriño, o tiro
saiulles pola culata pois o paso polo xulgado é unha especie de proba do algodón
que certifica a miña inocencia e honorabilidade. E así o confirma o auto de
sobreseemento, logo de horas de declaración ante a garda civil e ante a xuiza e
a aportación de toda clase de documentos que a parte denunciante presentou. Nin
actuei en contra da lei nin obtiven ningunha clase de beneficio persoal polas
miñas actuacións.
É de supoñer que os que me quixeron buscar a ruína, e tamén buscarlla ás demáis
persoas querelladas que nin citei nin citarei por respecto e discreción, non
estarán brindando con champán nin celebrando o resultado. Fixeron dano pero non
o que eles querían. Polo tanto unha nova derrota nese intento xa que non era a
primeira vez nin o resultado foi distinto ao desta.
A quen lle poido interesar montar todo este lío?. Eu teñoo moi
clariño e, supoño, que calquera que se pare a pensar un pouco tamén haberá de
coincidir conmigo na suposición. Pero non todas as persoas que nos adicamos á
política somos iguais aínda que pensen os ladróns que todos somos da mesma
condición, como di a sentencia popular.
Quen aproveitou a tribuna pública do pleno da corporación e
compareceu diante dos medios de información para anunciar que eu estaba
imputado por "graves delictos urbanísticos", estoume a referir ao alcalde e ao
seu entorno inmediato, deberían ter a decencia de saír agora a comunicar que xa
non estou imputado e que as acusacións carecían totalmente de fundamento. Aínda
que dubido de que teñan a valentía e elegancia de facelo, vou agardar un tempo
por si tal cousa acontecera. Logo deste prudente tempo de espera verei o que me
pide o corpo.
Polo tanto nin chalets en parte algunha, nin contas avultadas
en ningunha entidade bancaria de aquí nin de acolá. Quen diga o contrario minte,
porque quere mentir e porque algo gaña con facelo. Vivín e sigo vivindo do meu
traballo, na mesma posición social que tiña antes de ter cargo institucional
algún e o que mudei foi polo que poiden aprender, que é o maior tesouro que
hai.
Só me queda agradecer a confianza plena na miña inocencia
que demostraron as persoas do meu entorno familiar e afectivo máis inmediato e
daquelas, que sin ser tan próximas, mo teñen trasladado. Nos tempos que corren
e coa que desgraciadamente está a caír é de agradecer.
Si alguén cre que esta é unha especie de despedida ou
declaración de derradeiras vontades está nun grave erro.
Unha aperta.
